Maraba maraba gençler naber ya? Nasıl
gidiyor hayat falan, iyidir inşallah? İyidir iyi. Siz iyi
olmayacaksınız da daha 2 gün öncesine kadar sebepsizce depresyona
giren ben mi iyi olucam amk. (Küfür için özür dilemiycem hatta
bugün bu yazı da çok argo geçecek, terbiyesi müsaade etmeyen
arkadaşlarımızı şuan alt+f4 yapmaya davet ediyorum)
Bugün burda toplanma amacımızın
'boktan aşk hayatlarımız' temalsına sahip, argo kelimelerin normal
kelimelerden fazla olduğu bir konuşma olacağının farkındaysanız
başlıyorum.
İlişkiler konusunda karşısındaki
ilk adımı atmadığı sürece aşkından geberse de kılını
kıpırdatmamaya yeminli bir gerizekalı olarak, son zamanlar da
karşı cinsten gelen her ilgiyi arkaşça yorumladığım için
kendimi iyice cinsiyeti belirsiz teletabilere benzetmeye başladım.
Hani böyle devamlı birbirlerine sarılıyolar ya böyle özürlü
özürlü arkadaş oldukları için, he işte öyle bir durum oldu
bende de. Yani şuan biri gelse ve ciddi bi şekilde bana ''ben seni
seviyorum'' dese, ''hahahah canım yaaaa bende seni seviyorum ne iyi
arkadaş olduk senle dimi? :)))'' den başka tepki veremem herhalde.
Çünkü artık insanların ne bok olduklarını anlayamıyorum. Siz
anlayabiliyo musunuz?
Eskiden otobüste altı üstü beş
durak boyunca bakıştığımız çocuğu/kızı günlerce aklımızdan
çıkaramazken ne ara hem duygusal hem fiziksel olarak 'one night
stand' takılır olduk pardon? Ne ara böyle bir insandan, birgün
konuştuğundan etkilenip ertesi gün başka birinden etkilenen,
hatta abartıp ''ben aşık oldum galiba yhaa .s' diyen bir insan
modeline geçtik? Sizce de kalbimizi biraz orospuya çevirmedik mi?
Bunun büyümekle falan ilgisi olduğunu da düşünmüyorum
açıkcası. Ne yani, büyüdükçe fesatlaştık ondan mı? İyi de
sevmek hala aynı sevmek. Senin kafan değişebilir ama duygular hala
aynı duygular ve ilk insandan beri de aynılar bana kalırsa. Ortada
bir değişiklik varsa illa bu olsa olsa sevgimizi ifade etme
şeklimizdir. Hani ilkokulda mal beyinli oğlanlar hoşlandıkları
kıza sevgilerini saçlarını çekerek falan gösteriyodular ya onun
gibi bi değişim olabilir yani ancak.
İlişki, aşk meşk konularında o
kadar boka sardık ki birine gerçek duygularımızı söylesek ya da
az çok belli etsek bile artık ciddiye alınmıyoruz lan farkında
mısınız? Az önce kendimden verdiğim örnekte olduğu gibi
insanlarda 'ya yanlış anladıysam?' korkusu var. Ne değişti de
böyle oldu bu işler diye azcık kafa patlatsak kabak gibi ortada
duran sebebi görücez aslında. Neden eskiden sevgi kelimelerinin bi
anlamı vardı da şimdi herkes herkese rahat rahat seni seviyorum,
senin için ölürüm falan diyo şuursuz şuursuz? Lan hadi sen
ağzından çıkan kelimenin farkında değilsin de karşındakini de
mi hiç düşünmüyosun? Ya o söylediklerini ciddiye alıyosa? Ya
yemin ederim ben insanların bu rahatlıkları yüzünden kimsenin
dediğini ciddiye alamıyorum. Bana kullandığın bi sevgi ifadesini
başka birine de kullanmadığını nerden bilicem ben? Belki sen
herkesle bebeğimli, canımlı konuşan bi yavşaksın yani? İnsan
sarrafı mıyım ben amk? İnsan sarraflığını geç kendi annesini
babasını çözememiş bi insanım lan ben nerden senin iç dünyanı
çözücem. Zaten kimsede cesaret yok ki adam gibi anlayamadığın
sevgiyi, ilgiyi gözüne soksun. Önce bi iş atıyosun karşındakine,
''naber :)'' diyosun olmadı başka bigün ''yaa sen şunu biliyo
musun?'' falan diye bişeyi bahane edip muhabbet açıyosun baktın
karşındaki sana senin beklediğin ilgiyi, tepkiye vermiyor hemen
''amaan elimi sallasam ellisi başkası mı yok' moduna geçip iki
dakika da siktir ediyosun karşındakini. İyi de sevgili zeka
parıltısı, ''naber :)'' i bana kankam da yazıyo, senin kankamdan
bi farkın olmadığını ben nerden bilicem? İki kere muhabbet
açtın diye kezban gibi ''oha bna yavşyoo .s.s'' moduna mı
geçeyim? Geçemem kusura bakma. Yavşamıyosan bile bu benden
hoşlandığın anlamına da gelmiyo çünkü.
İşte çoğu insan gibi bende bu
ikilemde kalmamak için 'arkadaş olarak demiştir yaa ne hemen
şeediyosun kızım' diyorum meseleyi kapatıyorum. Siz napıyosunuz
bu konuda, bilmek isterim açıkcası.
İşte bu yüzden kimin gerçekten
seven, kimin yavşayan, kimin arkadaş olduğunu anlayamadığımız,
milli birlik ve beraberliğe her zamankinden daha muhtaç olduğumuz
bu saçma günlerde gerçek aşkı bulma ihtimalimiz çöpte altın
külçe bulma ihtimalimizden daha az canımlar.
Belki de arkadaş gözüyle
konuştuğumuz kişi hayatımızın aşkı ama biz buna bi türlü
ihtimal veremediğimiz için olması muhtemel bütün olaylar bir
anda yok oluyor.
Bir de mesela benim gibi(hepte benim
gibi anasını satıyım bu ne be kendimi denek hayvanı yaptım
burda) ilişkinin getirdiği sorumluluk tarzı şeylerden korktuğu
için insanlara yaklaşamayan yabani türler var. Bunlar geçmişte
bişeyleri tecrübe etmiş ve bir daha tecrübe etmemek içinde 'ben
ciddi ilişki istemiyorum yeaa takılalım, konuşalım, gezelim
laylaylaylaylay' modunda olan insanlar. Aslında fena fikir değil
he. Mis gibi kıskançlık, merak, endişe, psikopata bağlama gibi
durumlardan uzak bir hayat. İlla böyle şeyler olacak diye bişey
yok demeyin zevzek zevzek. Seven insan şu demin saydığım
durumların hepsini yaşar çünkü. Dünyanın en karizma, en cool
insanı da olsan birgün birinin kapısında köpek oluyorsun işte,
sadece daha bunu yaşamadığın için sana saçma geliyor olabilir.
Bir de 'Seven insan kıskanır' derler
ama artık kıskandığını belli ederken bile iki kez düşünmüyor
musun, ya kıskançlığım onu sıkar da benden soğur diye? E be
gerizekalı zaten sevgi dediğin şeyin doğası böyle, sen ne diye
kendini kasıyorsun? Tamam sana kıskançlıktan git sevdiğini
pıçakla demiyoruz da, kıskandığımı belli etmeyim, cool
takılayım rahatmışım gibi davranayım derken o içinde
bastırdığın duygular birgün bi yerinde patlamayacak mı
sanıyorsun? Yanılıyorsun bebeyim. Öyle de bi patlar ki..
Kıskanmayayım derken bi bakmışsın ordan alamadığın hırsını
başka bi olaydan çıkarıyorsun. En ufak meseleyi büyüte büyüte
küresel bi sorun haline getiriyorsun. Uzaylılar dünyayı istila
etse sen 'benim derdim daha öncelikli sevgilim face te kızın
tekinin resmini beğenmiş beni artık sevmiyor :(( ' diyorsun.
Yapıyorsun. Valla yapıyorsun ya. Ve bu işin yaşı yok yani,
ergenmişsin değilmişsin farketmiyor. İnsan sevince aklı götüne
kaçıyor, düşünemiyor. Birden zeka yaşı 7-8 civarlarında
geziyor.
E peki napıcaz? Ben de bilmiyorum ki
amk benim şuan ki ruh halime göre 'amaaan üç günlük dünya,
bizim uğraştığımız işlere bak yeaaa' kafasını yaşıyorum
ben. En son ki ilişkimden (ki yaklaşık 3 yıl falan sürdü) sonra
ben 6 ay falan 'ıyy aşk ne be kezolar vıcık vıcık ööğğhhh
zaten kıskançlıktan kafayı yiyoruz aşk mı yaşıyoruz sanki
gözümüze uyku girmiyo telefonu açmayınca kim bilir ne haltlar
yiyo diye düşünmekten boşver boşver böyle iyi bekarlık
sultanlık yaaaa :Ddd:DDdD' modundan gezdim yani. Burda ne kadar
aforizma kassak da bazı gerçekleri değiştiremeyiz :>
Ama mesela şu son 2 ayda falan yine bu
pis işlerin kıyısında yüzdüm 'yok yaaa habire bana bişeyler
yazıyo ama bence öylesine muhabbet olsun diye yani ne alaka?' dan
sevgili aşk böceği arkadaşlarımında ittir kaktır hareketleri
sayesinde 'olum bu çocuk niye durup dururken böyle yazsın, bunu
soracak başka insan mı yokta geldi bana soruyo hoşlanıyo mu
benden lan yoksa amanın' a geçiş yaptım. He sonra noldu? Bi bok
olmadı anasını satıyım sonra muhabbet kesildi artık sebebini
hala çözemediğim bir şekilde. Ben de burçlarımızın uyumsuzluğuna yorarak
geçiştirmeye çalışıyorum napiyim :B
Demem o ki; insanlara umut verip,
akıllarını karıştırıp karıştırıp kaçmayın lan piçler
adam olun iki dakka! Seviyosanız adam gibi sevin, sevmiyosanız da
siktirin gidin cooluğunuz batsın lan :'((
(Ben ilişkilerden falan bahsederken ne
ara buralara geldim, böyle atar yaptım acaba ya? Kendi kendimi gaza
getirmekte bir numarayım :') )
