Kimin Telefonu Lan O?!!

Ben bazen uykudan kısa süreliğine uyanıp sonra tekrar uyuduğumda, o uyandığım sırada ne yaptığımı bilemiyorum. Yani o kısa sürede uyandım saate bakıp tekrar yattım mı, yoksa bunu rüyamda mı yaptım emin olamıyorum.. Hatta bi keresinde annem beni uyandırıp bişeyler sormuştu bana, hem de bu konuşma öyle 1-2 dakika da sürmemişti.. Baya bi 10 dakika falan konuştuk, hani az daha konuşsak sohbete varacak.. Sonra bizim muhabbet bitince benim kafa küt yastığa düşüyo, gözlerimde bir daha açılmamak isteği ile kapanıyor.. Bu arada konuyla alakası var diye diyorum; ben istisnasız, devamlı rüya görürüm. -Yani herkes rüya görür ama genelde hatırlamaz. Ben genelde hatırlar, hatta uykudan sıyrıldıktan sonra yatakta mal gibi oturup rüyanın yorumlamasını yaparım ya da işte 'dur lan ben ne görmüştüm acaba?' diye kendi kendime düşünürüm- Neyse bu bilgilendirmeden sonra konuya dönersek, o kapalı gözler illa ölüm (ya da çapak) hariç bi şekilde açılır ve ben kalkıp ' ya ben bugün bi ara uyandım sanırım. Ama ne yaptım. Hmmm..' falan diye düşünürüm. Sonrada annemle ilgili kısmı hatırlarım ama ' Herhalde rüyamda yaptım yaa.. Yok olum mal mıyım ben uyansam hatırlardım' derim. Sonra kalkıp anneme sorarım, annem de 'Ohooo konuştuk, ben sana şunu sordum sen öyle dedin, böyle dedin..' falan filan der. Yani ben biraz şizofren oluyorum sanırım bu durumda pek emin değilim ama bildiğim kadarıyla şizofrenler çift kişilikli olur. Belki de kısaca 'uykudan yeni uyanmanın verdiği mallık' desek yeter. Şimdi 'bu kadar gereksiz detaydan size ne' kısmına gelirsek, sabah beni sinir eden alarmı anlatabilmek için burda bi saattir ön hazırlık yazısı yazıyorum. Ama yeter yani. Anlatacağımı anlatıp huzura ersem daha iyi.

 Şimdi bu sabah henüz uyanmadığımdan emin olamadığım bi zaman aralığında bi melodi duydum.. Gene emin olamadığım bi şekilde sanırım kafamı kaldırıp etrafa baktım. Sonra yattım ve 'sanırım rüyamda duydum' dedim. Sonra uykuma dönüp rüyamda konuştuğum kişiye 'Bu çalan telefon senin mi? ' diye sordum, bana 'Hayır' dedi. Sonra bi süre daha dinledim ben o melodiyi, bi ara sustu. Ben tam huzura erdim sanarken bi daha başladı. Bu sefer tepemin tası attı, rüyam da sinirli bi şekilde 'Kimin telefonu lan o?!! ' diye bağırdım. Onlarda 'valla bizim değil yeaa! ' (bu kısımdan çok da emin değilim ama)dediler. İşte o zaman rüyamda ki zavallıları suçlamaktan vazgeçip uyandım. Ve çıplak ayaklarımla ( kimse beni çıplak ayakla göremez) koşarak o melodiyi bulmaya çalıştım. Tabi bu sırada melodi çalıyo da çalıyo.. Resital veriyor mübarek telefon.. Önce koşarak mutfağa gittim baktım (çünkü annemin telefon orda olur genelde), orda bulamayınca salona gittim. Baktım annem salonda oturuyo ona hönkürdüm bu seferde ' Nerdeeaa bu telefooöönn..! ' diye. Annem ' Telefon babanın git bak bakalım yaşıyor mu, 4. kez çalıyo telefon' dedi. Bende uçarak bizimkilerin yatak odasına daldım agresif ve de kompleksli bi şekilde.. Baktım çalan telefon hakikaten babamın, aldım telefonu elime parçalarcasına tuşlarına basmaya çalıştım içimden de ' İnşallah 'ertele' tuşuna basmamışımdır' diyorum. Onu kapattım, sonra babama döndüm o uyuyo ama telefonu duymaması normal, çünkü onun ağzından çıkan "melodi" telefonunkinden daha fazla bas ve tiz içeriyor. Gümbür gümbür..! Neyse dedim yaşıyor madem -kesinkes belli- uyandırayım da işine geç kalmasın. Ama babamı  o derin uykudan elimle kolumla hayvanca dürterek uyandırmak istemedim.. Çünkü 'melekler' gibi(!) mışıl mışıl uyuyor.. O yüzden -tabi aynı zamanda sertçe uyandırsam fırça yiyebilitemin fazla olduğunu bildiğimden- babamın elini okşamaya başladım.. Bir yandan da miyavlar gibi tırsa tırsa;
- Babaaa...
- Hoorr!
- Babiiişş...
- Hoorr!
- Babacıımmm..
- Kaauuvvv!
- Miiuuuvv..( Tırsmış kedi sesi)

- Hıı.. Noldu?

- Sabah oldu.

- Hııı..(arada hala horluyor..)

- Kalkmıycak mısın?

- Telefonun alarmı çaldı mı?

- ?!!

- Çalmadı mı?

- Yaklaşık 4 kere çaldı valla. 5. de ben geldim.

- Hadi ya.. (Horr)

- ...
- Hiç duymamışım...

 .......

NoT: Önceki ( yani ilk) postumu birkaç defa okumam sonucu farkettim ki kuzenime dişleri ve blekkböriyy'si yüzünden fazla yüklenmişim. Biliyorum ben gösterene kadar onun bu blogdan haberi bile olmayacak ama sanırım vicdanım elvermedi. Her ne kadar anormal ve abuk davranışların olsa da seni seviyorum lan.. Ben senin yan çantanım. Ben sana verilmiş ilk gerçek evcilik oyunu malzemesiyim. Nankörlük yapar mıyım sana hiç?! Sadece köpeklik yaparım biraz senin tabirinle, çünkü sen o ilk postu okuyunca bana dönüp ' püüü nankör köpek, ben yemedim sana yedirdim, dana kadar yaptım seni. Seni yan çantam yaptım..' falan diye bana saydıracaksın. O yüzden... Neyse, öptüm bay :D